گاهی نسـیـم می‌شوی و زود می‌رسی            گـاهی به شکـل رایحـۀ عـود می‌رسی

گاهی به نیمه‌های شب است و نیاز ما            با یک سـبد سـتـارۀ مـوعـود می‌رسی

گاهی برای این که تو؛ آبـادمـان کـنی            از چشممان می‌آیی و چون رود می‌رسی

گاهی به گـوش پـاک مناجـاتـیـان شب            با سـوز و ساز نغـمـۀ داوود می‌رسی

ما الـتـمـاس روز ظـهـور تـوأیم لـیک            هر وقت، هر زمان که دلت بود می‌رسی

ما ندبـه خـوان جـمعۀ موعود مانده‌ایم            ناز تو را به شیوۀ خود، عشق خوانده‌ایم